سلام

بیا برویم طرفِ کوه

لایِ بوته‌هایِ چای

این پایین همه‌چی زمُخت شده است

همه‌چی سخت وُ سِفت

برویم لایِ بوته‌های چای

لابه‌لایِ درختان، بوُر

فوق‌اش چندساقه پاهایمان را خراش دهد

 - -وای!

-  -چی‌شد؟

-  -همش تقصیر تو بود، پام تیغ رفت

-  -آخی

همین جا بشین بذار بردارم

لعنت به این تیغ‌هایِ لعنتی!

( وای دمشان گرم

پاهایت دردستهایِ من است، نه این‌که شاد باشم وَ درد کشیدنت

خوشم بیاید، نه!

این تیغِ کوچک انگار با من دوست است

ای‌جان

دست‌هایَ‌م دارد تو را لمس می‌کند !

)

-  - چی‌کار می‌کنی پس؟ مُردم از درد

-  - الان، الان

-        ( لعنت به من دارد درد می‌کشد علاقه ام وُ من ... من .. !)

-        کو؟!

این‌جا که چیزی نیست

چی‌می‌گی

الکی آخ آخ می‌کنی

وای؛

تو قهر کردی

خاک بر سرم که دیر فهمیدم!

تو تیغ نداشتی

تو دوستَ‌‌م داشتی

افشین صالحی

...