تنها؛
در گوشهای نشسته بود
بَرزانوانِ خود تکیه کرده بود
خسته بود
شبها دراز بود وُ
روزها، شب بود
ماه تابیده بود وُ
خورشید، بیتاب بود
غم را، بغل کرده بود!
تنها بود
در گوشهای خسته، نشسته بود
دلَش بغض کرده بود
هوایِ تو را کرده بود
تنهاییام عجیب
شکلَم بود
افشین صالحی
...
