تنها؛
در گوشهای نشسته بود
بر زانوان خود تکیه کرده بود
خسته بود
شبها دراز بود وُ
روزها،
شب بود
ماه تابیده بود
خورشید،
بیتاب بود
غم را، بغل کرده بود!
تنها
در گوشهای خسته، نشسته
دلش بغضکرده
هوایِ تو را کرده
تنهاییام عجیب
شکلم بود
افشین صالحی
...
